اثر اسید هیومیک بر شاخص‌های فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و عملکرد گوجه‌فرنگی تحت شرایط کم آبیاری

به‌منظور بررسی تأثیر تنش کم­آبی و سطوح مختلف اسید هیومیک بر شاخص­های فیزیولوژیکی و عملکرد گوجه‌فرنگی، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار، در مزرعه پژوهشی دانشگاه زنجان در سال 1395 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری در سه سطح (60، 80 و 100 درصد نیاز آبی گیاه) و محلول­پاشی اسید هیومیک در چهار سطح (صفر، 100، 200 و 300 میلی­گرم در لیتر) بودند. نتایج نشان داد که تنش کم­آبیاری به­طور معنی­داری هدایت روزنه­ای، شاخص پایداری غشا، محتوای نسبی آب برگ، کلروفیل و عملکرد بوته را کاهش داد و باعث افزایش مقدار پرولین و فعالیت آنزیم پراکسیداز شد. کاربرد اسید هیومیک فعالیت آنزیم پراکسیداز، محتوای نسبی آب برگ، مقدار پرولین، کلروفیل و شاخص پایداری غشا را تحت آبیاری نرمال و کم­آبیاری افزایش داد و باعث کاهش هدایت روزنه­ای گردید. بیشترین میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز (207/1 واحد بر گرم وزن برگ تازه در دقیقه) و پرولین (5/11 میلی­گرم در گرم بافت تازه) با کاربرد 200 میلی­گرم در لیتر اسید هیومیک در تیمار کم­آبیاری با 60 درصد نیاز آبی حاصل شد. بیشترین میزان محتوای نسبی آب برگ (6/78 درصد) و شاخص پایداری غشا (01/70 درصد) به‌ترتیب با کاربرد 300 و 200 میلی­گرم بر لیتر اسید هیومیک در شرایط آبیاری 100 درصد نیاز آبی گیاه حاصل شد. حداکثر عملکرد بوته تحت آبیاری 100 درصد با کاربرد 200 میلی­گرم در لیتر اسید هیومیک به­دست آمد. با توجه به نتایج، کاربرد 200 میلی­گرم در لیتر اسید هیومیک جهت بهبود شاخص­های فیزیولوژیکی و عملکرد میوه گوجه­فرنگی پیشنهاد می­شود.